Hué (Vinh Moctunnels)

Vandaag is het 24 september, dag 8 van deze reis. We zijn een week onderweg. We blijven wat in de buurt waardoor we niet zo vroeg hoefden te vertrekken. Op het programma staat de Vinh Moctunnels.

Vinh Moc village is een plaatsje aan de kust van de Zuid Chinese zee. Ter verduidelijking eerst wat geschiedenis. In 1954 is tijdens de Conferentie van Genève besloten langs de 17e breedtegraad als provisorische demarcatielijn een gedemilitariseerde zone (DMZ) tussen Noord- en Zuid Vietnam in te richten. Deze zone werd 5 kilometer breed aan elke zijde. Het Noord Vietnamese leger penetreerden dit gebied met tunnels en guerrillatactieken terwijl de Zuid Vietnamezen en de Amerikanen vele landmijnen plaatsten en stroomhekken aanbracht langs Highway 9. In de periode 1968 tot en met 1972 is het gebied ten noorden van deze lijn zwaar gebombardeerd door de Amerikanen. Daar ligt ook Vinh Moc village. Er werd 700.000 ton aan bommen afgeworpen wat neerkomt op 800 kilo bommen per persoon.

Onder leiding van de Vietcong hebben de inwoners van Vinh Moc village een tunnelnetwerk aangelegd van 3 kilometer lengte. Ze gebruikten slechts spaden, manden en hun blote handen om dit te bereiken. Deze tunnels waren bedoeld als huisvesting voor de lange termijn en werden door honderden mensen bewoond. Er zijn meerdere tunnelnetwerken aangelegd toendertijd. Ruim 40 kilometer. Deze in Vinh Moc zijn goed bewaard gebleven. Tegenover Vinh Moc ligt een eilandje Con Co waar de Noord Vietnamezen hun munitievoorraden hadden opgeslagen. Dit eiland werd ook via dat tunnelstelsel bevoorraad met 12.000 ton militaire voorraden en materieel. Het netwerk telde 13 ingangen en de bouw duurde 18 maanden. Er zijn drie verdiepingslagen gemaakt voor gezinsruimten, een ziekenhuis, een kraamkamer en opslagdepots voor munitie. In die periode van 4 jaar zijn daar 17 kinderen geboren.

Dit gangenstelsel gingen we bezoeken. Destijds gebouwd met een breedte van 90 cm en een hoogte van 150 centimeter, hebben ze ze later wat hoger gemaakt. Toch moest ik me vrijwel overal gebukt door deze gangen begeven.

Wij gingen bij nummer 3 naar binnen, bij nummer 4 gingen we even naar de uitgang bij de zee en we verlieten het stelsel weer bij nummer 5. In deze gangen zagen we diverse ruimtes waar de mensen toen verbleven. De langste tijd dat men ondergronds moest blijven was 2 weken wegens aanhoudende bommenregens van de Amerikanen.

We bezochten ook een klein museum waar foto’s en attributen uit die tijd werden tentoongesteld.

Ik heb veel respect gekregen voor de inventieve en volhardende wijze waarop deze mensen overleefden en met veel positivisme de oorlogstijd overbrugden. Ze hebben zichzelf gered en ook zelfmoordmissies over water durven ondernemen naar Con Co en vanuit de loopgraven Amerikaanse vliegtuigen naar beneden weten te halen.

Niet ver hier vandaan is dus de DMZ de Gedemilitariseerde Zone. Spreek dat maar eens 3 keer achter elkaar uit. Er staat aan de noordzijde een mast waar bovenin de Vietnamese vlag wappert. Het is een rode vlag met een gele ster erin. Het rood staat voor het bloed van het volk en voor de communistische revolutie. De gele ster symboliseert het leiderschap van de Communistische Partij. De vijf punten staan voor, de arbeiders, de boeren, de soldaten, de intellectuelen en de handelaren.

De DMZ verloor na 1975 zijn strategische positie en betekenis. Nu is het een toeristische attractie.

We wandelen ook over de Hien Luongbrug over de rivier Ben Hai, ooit de grens tussen Noord en Zuid.

De afgelopen twee dagen zijn een indrukwekkende maar droevige ervaring geweest.

Het volgende wilde ik nog even kwijt en dan gaan we leukere dingen doen.

In de periode dat soldaten geronseld werden voor de strijdkrachten in het Noorden, dus voor de communistische legers en voor het Zuiden, het leger van de kapitalisten dat moest vechten tegen de communisten, kon het gebeuren dat uit één gezin eerst de vader werd geselecteerd en meegenomen naar Noord Vietnam en later de zoon of broer werd aangewezen om zich te melden voor het Zuid Vietnamese leger. Het is eigenlijk geen oorlog tussen Noord en Zuid Vietnam geweest maar meer een conflict tussen de communistische en kapitalistische grootmachten. Er zijn duizenden onnodige doden en minstens zoveel gewonden gevallen onder de Vietnamezen die eigenlijk alleen vredig in één land wilden leven. De soldaten wisten niet waar ze mee bezig waren, ze vochten gewoon omdat het moest. Dat gold ook voor de Amerikanen, jonge jongens uit de grote staten van de VS.

Gezinnen zijn verscheurd en tot op heden niet meer herenigd.

Vandaar het beeld op de zuidzijde van de DMZ dat een vrouwspersoon met een kind afbeeldt die uitkijkt over Noord Vietnam. Kijkend of haar man nog terug zal keren naar huis.

We rijden door naar Hué, ooit de hoofdstad van het land, toen Vietnam nog een koninkrijk was. Daar gaat het morgen over als we de geheime stad gaan bezoeken.

In dit hotel verblijven we 2 dagen.