Hanoi dag 2

We waren vroeg uit de veren en haastten ons naar het ontbijt buffet, want om 8 uur zouden we worden opgehaald met de bus.

Het ontbijt was weer overvloedig. De Vietnamezen willen het allemaal heel goed doen, zijn dienstbaar en stek servicegericht, dus er staat van alles waar je uit kan kiezen. De logistiek verdient nog wat aandacht, er kwamen bijvoorbeeld ineens veel teveel mensen eten waardoor niet iedereen een zitplaats had.

Het regende weer eens om 8 uur dus een plu was nodig om droog te blijven tot in de bus, die enkele straten verderop stond. We reden als eerste naar het Ho Chi Min complex. Je rijdt dan door de Franse wijken met hun gigantische villa’s die in de opvallende kleur geel geschilderd zijn.

Op het complex staat ook een mausoleum en verschillende gebouwen waar Ho Chi Min , Ome Ho zoals hij wel genoemd wordt, gewoond en gewerkt heeft. Ook oude overheidsgebouwen nog uit de Franse periode vind je hier en ze zijn nog steeds in gebruik voor officiële ontvangsten van grootwaardigheidsbekleders uit het buitenland.

De eisen waar je aan moet voldoen om in het mausoleum te mogen komen zijn enorm streng. Voldoe je er niet aan dan weigeren ze je simpelweg de toegang. Geen blote schouders voor de dames, geen hoofddeksels, geen gebruik van telefoon of camera. Geen kauwgom kauwen of handen in de zakken. Zelfs onze reisleider mag er niet als gids optreden op straffe van een hoge geldboete. Dat heeft te maken met het feit dat ooit een Chinese gids niet zulke fijne verhalen is gaan vertellen tegen de bezoekers. De Vietnamese bevolking gedoogt de aanwezigheid van Chinezen maar ze moeten niet buiten dhet boekje gaan of het Vietnam weer proberen in te palmen.

Overal zie je militairen in keurige witte of groene uniformen en zij houden je als haviken in de gaten. Het bezoek aan het lichaam van Ho Chi Min, die daar al 46 jaar gebalsemd ligt opgebaard, en geëscorteerd wordt door 8 soldaten strak in de houding, kreeg daardoor een bijzonder karakter. Hij is weliswaar al 50 jaar dood, gestorven op 2 september 1969, maar het volk waar hij uit voort gekomen is, de bergstammen van Vietnam, hadden zijn lichaam de eerste vier jaar meegenomen, bang dat hij gecremeerd of begraven zou worden. Ik kan je zeggen, hij lag er fantastisch netjes bij. Zodanig zelfs dat je verwacht dat hij nog steeds ergens wakker kan worden.

Ho Chi Min, de eerste president van de republiek Vietnam, is voor de bevolking van Vietnam erg belangrijk geworden. Begonnen met zijn vrijheidsstrijd tegen de Chinezen, later de Fransen is het hem gelukt één land te maken van Vietnam dat oorspronkelijk gescheiden was in een Noord- en Zuid Vietnam. We hebben gevoeld en gezien hoe de Vietnamezen deze man vereren en zijn gedachtegoed levend houden.

Daarna gingen we met de bus naar De Tempel van de Literatuur. Jaarlijks is hier de uitreiking van de bull aan afgestudeerde hoogopgeleide studenten. Door opgravingen verkregen vind je hier 82 van de 112 gedenkstenen terug op sokkels in de vorm van een schildpad, zogenaamde stèles. Die opgravingen zijn gedaan nadat in 1070 tijdens de Lyndynastie (1009-1225) dit tempelcomplex is opgericht ter ere van de Chinese filosool Confucius. Deze stèles bevatten de namen en enkele gegevens van de geleerden die hier examen deden. De schildpad staat symbool voor voorspoed. Ook een tempel gewijd aan Confucius en vier van zijn bekendste leerlingen hebben we bezocht. Veel verguldsel, lakwerk en rode gewaden met goudbrokaat sieren de ruimte op. Ook een altaar gewijd aan Confucius dat geflankeerd wordt door twee beelden van een kraanvogel op een schildpad. Er is hierover nog veel te vertellen, helaas ontbreekt de tijd daarvoor.

Op dit complex staat ook de beroemde poort die op elk 100.000 VDN biljet staat afgebeeld.

De lunch nuttigden we weer in een zorgvuldig gekozen restaurant. De diversiteit aan gerechten en de smaak ervan was weer zo bijzonder. Een fijne keuken is dat hier in Vietnam.

Op het middagprogramma stond een rondrit door de stad langs oude Franse villawijken en diverse bezienswaardigheden. Dat deden we in een fietstaxi, een zogenaamde cyclo, waarmee de chaos van het verkeer in Hanoi wel van heel dichtbij duidelijk voelbaar werd. Per cyclo één persoon en zo gingen we in een lint van 30 fietsen door de binnenstad. Het stadsverkeer is vergelijkbaar met een overbevolkt mierennest en hierbij schieten de scooters, fietsen, taxi’s en andere auto’s links en rechts langs je heen. Ik vertrouwde volledig op de man aan de trappers, hij stuurde behendig overal doorheen. Kon ik mijn ogen goed de kost geven. Het was een ware belevenis, dit uurtje gefietst worden.

Daarna hebben we gewandeld langs de lommerrijke oevers van het Hoan Kiem meer. Tegen vieren werden we verwacht bij het waterpoppentheater waar een voorstelling werd gegeven. Knap poppenspel in een bassin door acteurs achter houten lamelgordijnen. Verschillende legendes werden op deze unieke manier uitgebeeld begeleid door een Vietnamees orkest.

Het werd gezellig drukker in de stad, we durfden inmiddels bijna met de ogen dicht over te steken. Het geheim is dat je doortastend en vlot de overkant wil bereiken. Men is heel coulant naar elkaar en niet agressief zoals we in Nederland vaak zien. De verkeersregels heb ik nog niet kunnen ontdekken. Maar op deze manier kàn er in Nederland niet gereden worden. Voor het diner bezochten we een ons eerder aanbevolen restaurant. Vier andere uit de groep troffen we er ook aan en met z’n zessen stelden we een Vietnamees menuutje samen. Weer hebben we genoten van culinaire hoogstandjes….maar niet alles kreeg een voldoende. De smaak is zo verschillend soms vergeleken met wat je verwacht.

Het verdelen van het totaalbedrag had nog wat voeten in de aarde. Wie had wat gehad? Dan nog 5% belasting en een percentage fooi bracht het totaal op 2,5 miljoen Vietnamese Dong. Omgerekend was het ongeveer 100 euro inclusief drank. Doe dat maar eens in Nederland met 6 man.

De wandeling terug naar het hotel was weer een belevenis. Chaos, drukte, hitte en herrie, uitgelaten mensen, mensen die zaten te eten en te drinken op die kleine krukjes half op de weg……...gelukkig bereikten we gauw de koelte van de airco en de stilte van het hotel.

Met regelmaat hoor of lees ik onderwerpen die het delen waard zijn. Onze Vietnamese reisleider Liem vertelt dagelijks interessante wetenswaardigheden over zijn land, het land waarop hij zo trots is.

Zo telt het langgerekte en smalle Vietnam bijna 97 miljoen inwoners waarvan er 8 miljoen in Hanoi en 11 miljoen in Saigon oftewel Ho Chi Min-stad wonen.

Het land wordt begrensd door China in het Noorden, Laos, met zijn bergketens in het Westen en Cambodja in het Zuiden.

Het land is vaak in oorlog geweest tot 1975. Voornamelijk met China die het land graag verdeeld zag om greep te kunnen houden op het noordelijke deel, gelijk Noord en Zuid Korea. Na 1975 is de Rode Khmer nog verslagen en teruggedrongen.

Nu leeft de Vietnamees in een land van opbouw verenigd in één land, samen de schouders eronder, hoe moeilijk dat vaak ook is.