Hanoi.

Het tweede gedeelte van de reis van Dubai naar Hanoi verliep rustiger, het vliegtuig was minder groot en vol, een B777 800, en we raakten gewend aan de luxe van het vliegen met Emirates. Bovendien werd er op dit traject veel geslapen. Bij aankomst in Hanoi regende het hard, met bakken kwam het uit de hemel, maar daar hoefden we voorlopig niet doorheen want ik werd op(vast)gehouden bij de Immigratie. Van Vietnam is bekend dat ze heel strikt mee omgaan met Visa. Om die en andere redenen hebben we het visum daarom in Nederland laten regelen. Men drukte ons voortdurend op het hart de gegevens, geboortenamen en achternamen, goed te controleren met die van het paspoort. Nadat we dat in Nederland zorgvuldig gedaan hadden zat er toch nog een foutje in. Van de laatste van de 4 geboortenamen die ik heb waren twee letters weggevallen. Daarover gebeld hebbend bleek dat het computerprogramma waarmee het visum gemaakt wordt niet meer karakters toeliet. Het was wel goed zo, verzekerde maker van het visum ons.

Nadat we eindelijk de lange wachtrij voor de Immigratie in dik een uur geslecht hadden, constateerde de Immigratie-ambtenaar dat het paspoort niet matchte met het visum. Klopt, legde ik hem uit. Hij leek deel uitgemaakt te hebben van het communistisch systeem want hij was niet te vermurwen.

Dus moest ik naar zijn baas. Die begreep er ook niks van en zag geen reden mij toe te laten tot Vietnam met dit visum. Een nieuwe laten maken zou veel uren in beslag nemen.

Vriendelijk blijven lachen, George en maar weer uitleggen dan. Hij verklaarde de Nederlandse instantie voor lui; dat kon immers niet, geen ruimte voor nog 2 karakters. Na vriendelijk aan- en aandringen en ik denk dat zijn dienst erop zat, wilde hij dit voor één keer door de vingers zien. Met dat bestraffende vingertje erbij. Ik was toch al niet van plan hier jaarlijks te komen.

De hele groep werd opgehouden door dit gedoe maar eindelijk konden we met de bus naar het hotel.

We logeren in Hanoi in het Medallion Hanoi Hotel. (Neem een kijkje door op de hotelnaam te klikken waardoor je in Google Maps komt met Streetview)

Bij aankomst werden we eerst uitgebreid geïnstrueerd door de reisleider Jef Verschraege, een grote en grappige Belg met een lange staat van dienst op dit vlak, die ook het financiële gedeelte met ons alle afwikkelde. Dat houdt in dat je voor een aantal excursies, lunches, entreegelden en fooien bij aanvang al betaalt. Heel makkelijk. Doe je later toch niet mee dat krijg je het geld terug.

Ook werd het programma voor de volgende dag doorgesproken. Dat zou een stevig gevulde dag gaan worden zodat ik amper weet waar ik de tijd vandaan moet halen om het vervolgverhaal te maken.

Nadat we de koffers hadden uitgepakt en ons  hadden ingericht gingen we met een bus naar een restaurant waar we een welkomstdiner kregen aangeboden. We konden daar proeven van enkele van de 500 speciale typisch Vietnamese gerechten die het land kent. Men werkt veel met verse groente en kruiden, bakt, frituurt en kookt en brouwt daar met vlees of vis hele lekkere gerechten mee.  Het is ons uitstekend bevallen en we zijn benieuwd naar verdere culinaire ontdekkingen.

De hele dag en nacht was tamelijk vermoeiend geweest dus nadat we ons gedoucht hadden vielen we als een blok in slaap. Om kwart over zes zou de wekker gaan….we worden steeds enthousiaster over deze reis.

Noord Vietnam is opgedeeld in gebieden die worden bepaald door twee grote rivieren, de Song Da, de Zwarte Rivier, en de Song Hong, de Rode Rivier. De Song Da komt uit in de Song Hong die uiteindelijk uitmondt in de Golf van Tonkin. Aan deze Rode Rivier ligt Hanoi, het kloppende hart van het communistische Vietnam, stad van de elegante Franse villa’s, romantische winkelstraatjes, boomrijke avenues en het raadselachtige Hoàn Kiem-meer in het centrum van de stad.

Raadselachtig door de naam die betekent: “Het meer van het teruggegeven zwaard”.

Waarom die naam?

Nou vooruit, in het kort dan. In de 15e eeuw zat de verzetsstrijder Le Loi, de latere keizer, te vissen aan het meer. In zijn net vond hij een zwaard, waarmee hij de Chinese bezetter wist te verjagen. Later roeide hij ermee naar het midden van het meer waar een gouden schildpad opdook, het zwaard afpakte en meenam naar de diepte van het meer. In het meer leven wonderlijk genoeg ook schildpadden. In 1968 is er eentje van 300 kilo dood gevonden en opgezet te zien in de Ngoc Son tempel.

Rond dit meer spelen de activiteiten van donderdag zich voornamelijk af.

Daarover dus later meer.