Ninh Binh

De wekker stond op 6 uur. Ik had een heerlijke nacht gehad op deze ankerplek, op ons jacht licht schommelend op de golven. Snel in kleren, op het zonnedek stond koffie of thee klaar met cakejes en croissantjes. Om half 7 exact startte onze leermeester met zijn Tai Chi les. Dat wilde ik niet missen. Op een sierlijke en spirituele manier maak je de gewrichten los en geeft het je de kracht voor de dag. Precies wat ik nodig had. Op blote voeten met z’n zestienen alles van je afduwen, het werkte soms op de lachspieren. Maar ik hield me in. Op een gegeven moment duwden we zo in trans dat ik de idee kreeg dat de boot harder ging varen. Op alle schepen die met ons opvoeren was een soortgelijke sessie aan de gang. Maar nooit zo ingetogen en fanatiek als bij ons. Na een half uur was de energie afgetankt en vervolgden we het dagprogramma.

Inmiddels weer voor anker gegaan bij het eilandje Dao Titop. Hier was georganiseerd een klim naar de top, een uitzichtpunt, op 400 treden hoogte. Dao Titop is een tropisch eilandje met een zandstrandje. Je begrijpt dat die kans alleen door Karin gebruikt werd. Je kon ook kiezen voor een zwemsessie. NIET én maar of. Ik moest het vertrek van de tender filmen, dus vulde ik de tijd met luieren, lezen en schrijven. Na een dik uurtje kwam mijn lief enthousiast melden dat ze én de top was opgerend én gezwommen had. De klim was 2 keer zo zwaar als gisteren, dus de trots nam bezit van mij en ik had vrede met mijn keuze.

Het was 9 uur. Karin nam een douche, we zochten onze spullen bij elkaar en togen naar het restaurant voor een brunch. De details laat ik nu maar achterwege. Ik wist inmiddels de krenten in de pap te kiezen. De brunch moest abrupt even onderbroken worden omdat we een rotsformatie passeerden met de naam Fighting Cock, ook wel kussende kippen genoemd. Geen van beide voorstellingen heb ik kunnen ontdekken. Fantasie is heel persoonlijk dus.

Dan de drankjes afrekenen voor 724.724,05 VND en uitchecken. Hoeveel is 0,05 VND ? Op het zonnedek genoten we de laatste 1,5 uur van het uitzicht en de mijmeringen over deze fantastische cruise voordat we weer afmeerden bij het vertrekpunt van gisteren.

Met de bus reden we toen 3 minuten naar het vertrekpunt van een watervliegtuig waar 5 van de gasten een rondvlucht hadden geboekt. Leuk, spannend maar erg kort. Wij vonden de prijs per vliegseconde te fors.

Toen snel de bus in op weg naar Ninh Binh. Tijdens de soms lange busreis vertelt Liem, onze Vietnamese reisleider, interessante dingen die meer op een college lijken. Hij behandelt de economie, het onderwijs, de opbouw van Vietnam, enzovoorts . Vandaag stond de taal op het programma. Het Vietnamees kent weliswaar de letteropbouw zoals wij die ook hanteren, bij hen zijn er alleen diverse soorten a’s , en e’s en o’s. Ook de f en de z kennen ze niet. De f wordt ph. Die a’s bevatten dan tekens boven de letter in de vorm van een streepje schuin naar boven, een streepje schuin naar beneden, een golfje en een krulletje. Dus je op deze manier verschillende worden “ma” gaat maken: mã, mă, ma, má, mà. Al deze woorden hebben een verschillende betekenis en klank. De een betekent grootmoeder de ander geitenkop en weer een ander kastdeur, bijvoorbeeld. Dus als je de woorden gaat uitspreken in je verlangen de taal te leren en je bent bij je schoonfamilie op bezoek en je zegt mă en je bedoelt mã, dan kun je knap in de problemen komen.

Liem begon zijn verhaal met een grap die voorheen werd verteld over de Vietnamezen maar die hij, en dat snap ik, transponeerde naar de Afghanen. Maar hij ging oorspronkelijk als volgt: De Amerikanen kwamen een poos geleden naar Vietnam om oorlog te voeren tegen Noord Vietnam. Een Vietnamees sprak, hopeloos geworden over de oorlog, de Amerikaan aan met het gebrekkig klinkende zinnetje; “Dit joe kum hier toedaai?”

De Amerikaan antwoordde: “No sir, I came yesterday” Zo heeft iedere taal woorden die bij een verkeerde uitspraak heel anders kunnen klinken. De oplossing is zo snel mogelijk in zinnen te leren spreken.

Voor een sanitaire stop werd de rit nog een keer onderbroken tot we 10 km ten zuiden van Ninh Binh bij de Drie Grotten, Tam Coc, aankwamen.

Dit gebied noemen ze ook wel de Halong Baai van het land. Net zoals bij Halong Bay zijn er hier ook karstformaties te zien, niet opgerezen uit de zee maar uit een zee van groene rijstvelden. We zouden hier een boottochtje gaan maken met een roeiboot, een tocht door de veel te lage grotpassages van Tam Coc. Het was voor mij de meest bedenkelijke roeitocht in mijn leven geworden. De boot werd namelijk voortbewogen door een jonge vrouw die met de voeten de roeiriemen bediende. Wij zaten getweeën keurig voor haar, terwijl zij achterin zat. We keken dus normaal gesproken alle drie naar voren. Om af en toe te zien hoe ze dat nou deed moest ik me wel omdraaien. Maar dat was een vreemd gezicht! Misschien kreeg ik een kleur of kon ze mijn fantasieën lezen, in ieder geval keek ze dan heel decent schuin weg, zodat onze blikken elkaar niet konden kruisen. Bij de grotten deed ze een hoofdlamp op omdat het pikdonker daar was. Behendig stuurde ze de boot langs de stalactieten van een harde steensoort. Het was adembenemend mooi ook toen we de grot weer verlieten.

Bijna weer terug op de vertrekplaats riep ze naar een meisje bij een huisje op de oever. Het klonk ongeveer als volgt: “Băc Mãr Va Wah Banh”. Woorden in het Vietnamees zijn nooit langer dan 7 karakters. Onze eerste Vietnamese volzin die wij wel zouden kunnen vertalen. Omdat ze vermoedelijk naar haar dochter riep en omdat het al half 6 was, dachten wij dat ze moet hebben geroepen : “Bak maar vast wat banaan”. We hebben er melig om kunnen lachen, doet u dat ook maar.

Bij het aanmeren werden we meteen bestormd door vrouwen die je iets prullerigs wilden verkopen of de foto die onderweg van jou gemaakt was. Wij kozen voor een snelle wandeling terug naar de bus die ons 20 minuten later bij ons hotel in Ninh Binh afzette.

Tijdens het laatste traject vond de chauffeur een muziekje  dat beter bij deze allerminst bejaardenreis hoorde. Zie daarvoor de video die Karin gemaakt heeft.

Weer een dag voorbij met veel indrukken en bijzondere activiteiten.