Emirates

Zo, de eerste helft zit erop. Om 523 personen netjes aan boord te krijgen is nog een hele logistieke  operatie. Men begon er bijtijds mee, dat wel, en keurig om 20 over 3 zaten we vastgegespt te wachten op de take-off. Dat liep anders. Ze kwamen mij niet vertellen wat er misging, laat staan vragen om een oplossing. Maar met een uur vertraging “hingen" we. We hebben al heel wat vliegtuigen aan de binnenkant gezien, maar dit slaat alles. 
Eerst namen we rustig de tijd om alles uit te pakken, op te bergen wat minder belangrijk is en ons nestje in te richten. Karin kwam tot overmaat  van ramp naast een dame te zitten die heel toevallig precies hetzelfde blauwe bloesje met witte balletjes had aangetrokken. Nooit geweten dat Zeeman zo in trek is. Er komen wel heel sociale mensen, stelden we vast. Daarna werd Karin ineens begroet door een avondhoofd die ooit in hetzelfde huis gewerkt heeft waar Karin directeur was. De stemming was meteen gezet en ook  zij  wil naar Vietnam. Je gelooft het toch niet.

Op zo’n vlucht als deze hoef je je echt niet meer te vervelen. De laatste snufjes zijn verwerkt in deze monsterlijk grote kist. Rare naam eigenlijk. 500+ stoelen met allemaal een beeldschermpje voor je. Daarbij een controlepaneeltje, hoofdtelefoon en voldoende gaatjes om usb-stekkers in te kunnen steken,  audiopluggen en je kan zelfs netstroom aftappen.
De keuzes voor het beeldschermpje  zijn ook legio. Diverse internationale  films, documentaires, opera's,  playlists (muziek), nieuwszenders, en helemaal bijzonder; 3 cameraopstellingen waarmee je live de vlucht kan meemaken. Eentje boven op de staart richting voorkant, eentje vanuit de cockpit naar voren en eentje die naar beneden gericht is. Wat een ontwikkeling. (Zie ook bij video's)

Gedurende een beperkte tijd was er zelfs een Wi-Fi verbinding via de satelliet waardoor ik even met m’n zoon kon appen en andere appjes binnen konden komen. Een fotootje versturen bleek te zwaar.

Het diner was overigens keurig en smaakvol verzorgd. Wijn, bier, fris, koffie, thee…alles was mogelijk. De kip was helaas wel van het type “plof”. De vele stewards en stewardessen zijn vriendelijk, behulpzaam en soms nog knap ook.
Als de avond valt zie je op al die schermpjes de persoonlijke voorkeuren oplichten. Rechts voor een man die alleen maar spelletjes speelt; Sudoku, schaken en Freecell. Schuin links voor me, iets te dichtbij, een mevrouw die van SF en horror houdt. Ik snap echt niet dat je kan gaan zitten kijken hoe een volslagen schizofreen pubermeisje haar moeder zo gruwelijk met een mes bewerkt …..Pet Sematary…als je er meer van wilt weten. Maar mooie “natuurfilms” mag je bij deze vliegtuigmaatschappij niet verwachten.

Ik trof het niet met de man vóór mij. Zodra het kon gooide hij de stoel in de comfortabelste Prominent-stand, de ruimte om mijn ding te doen drastisch beperkend. Gelukkig is de duur van de totale zit te overzien. 

Halverwege de Perzische Golf deed ik mijn best rechts nog de brandende oliegebieden te ontwaren, terwijl links het katachtige gevaar op de loer moest liggen…...wie zal  het zeggen. Vanavond was het rustig in ieder geval. Al met al toch geen lekker gevoel. 

Terwijl ik dit schrijf meldt de captain dat we nog 50 minuten te gaan hebben en dat hij de daling zal gaan inzetten. Je zal mij niet horen protesteren….het is mooi geweest even.